Terras magazine

In deze editie:

Terras #12/Catacomben, duikt de dieptes in, met het idee dat er in de kelders van de kunst meer valt te halen dan op de bel-etages met hun salons. Het onderaardse leven is vreemder, raadselachtiger, onverwachter en al zeker niet keurig. Catacomben lijkt ons het woord waarin het door mensen ontgonnen onderaardse het fraaist samengebald wordt. We wilden letterlijk afdalen in de aarde, ondergrondse werelden verkennen, door oppervlaktes heen breken en in diepere gronden spitten. Soms leidt dat tot archeologische of geologische verkenningen, zeker ook met een politiek accent. Want in de aarde is ook dat opgenomen wat opgeruimd of verborgen moest worden, dat wat we voor een ander of onszelf wegstoppen.

Deze editie is in zes afdelingen gerangschikt. In ‘Terrapoëtica’ en ‘Catacomben’ wordt het ondergrondse letterlijk genomen. In het eerste geval staat de menselijke invloed op de aarde centraal. De auteurs gaan op zoek naar de sedimenten van een nieuw, door mensenhanden teweeggebracht geologisch tijdperk.

In deze editie:

Catacomben

In deze editie:

China

In deze editie:

Afrika

In deze editie:

Over de grens 

In deze editie:

 

In deze editie:

Cariben 

In deze editie:

Naar water

In deze editie:

Scandinavië

In deze editie:

Jungle

In deze editie:

Elders onderzoekt de tegenstellingen van stad en platteland, centrum en periferie, en brengt plekken in kaart waar iets bijzonders aan de hand is en waar op een mooie manier over geschrven kan worden. Dit rijke nummer gaat over de kloof tussen die plekken.
Elders gaat dus over dingen die zich afspelen buiten ons centrale blikveld en brengt literatuur die grenzen onderzoekt. Niet alleen als geografische scheidslijn maar ook het samenspel van ergens en nergens, van het hiernamaals en het hier, van massief steen en miniemste observaties, van filosofie en syntaxis. Het nummer bevat een schat aan nieuwe ontdekkingen, niet eerder in het Nederlands vertaalde prozaauteurs die worden ingeleid door Annelies Verbeke, dichters zoals de Spaanse Sandra Santana en essayisten. Van Jon Fosse, die in het Nederlands taalgebied al een goede naam heeft als toneelschrijver, worden gedichten en een essay gebracht. Daarnaast is er een hommage aan de dichter Charles Simic die dit jaar 80 wordt, verzorgd door K. Michel en Wiljan van den Akker en zijn er bijdragen van onder meer Arno Camenisch, Miek Zwamborn, Tomas Lieske, H.C. ten Berge en Joseph Zoderer. Menno Wigman figureert postuum in dit nummer als vertaler (naast Hélène Gelèns en Elma van Haren) van het Poettrio-project met Sean O’Brien, W.N. Herbert en Fiona Sampson.